"Daiapp" i morgonsol

Me satte opp døra til verandaen. Klar morgonluft og fuglesang strauma inn i stova. Grønt og nytt liv. Blå sommarhimmel. Brødet var nybakt. Kaffen nykokt. Til og med nykokte egg stod klare.

-Daiapp!, sa sjefen. Det tydde at han ville ha mat. Kona mi hadde varma opp ei flaske med melk til han. Han drakk med lange slurk. Eg skar små terningar av ei brødskive med leverpostei. Han klaska handflaten ned i leverposteien og smurde brødbiten rundt i andletet, innan den fann vegen inn i munnen. Så pludra han i veg på språket sitt.
-Seier du det, svara eg. -Ja, det er nå så.
-Ja, sa han. Så pludra han vidare innimellom lange melkeslurkar og ein ny brødbit.
Me smilte til kvarandre. Kona og eg. Eg kjende sommarlufta som leika rundt meg. Kaffen som rann harmonisk ned i magen. Sjefen byrja å smøra brødbitar rundt på det vesle bordet sitt. Andre bitar kasta han ned på golvet. Eg såg under stolen hans. Det låg strødd med brødbitar under han.
-Daiapp!, sa han.
Det tydde at han var ferdig å eta og ville ned frå stolen.