Tussemor og tussefar

-Sjekka du at halane var godt bundne saman, spurte tussemor, der ho sat på stubben sin.
-Jada, svarte tussefar og satte seg. Han pusta tungt.

Vesletussen

Det var blitt seint på kveld hos skogstussane. Alle brørne, små og store hadde lagt seg. Nokre vrei seg litt. Nokre pusta tungt.

Mørke

Det mørkna. Så merkeleg mørkt på denne tida av året. Pusten reiv i halsen medan eg klatra oppover den bratte stien. -Åi-åi, sa han bak.

Retrett

Akkurat i det to av fingrane mine var på veg inn i munnen hans. Så skunda han seg til. Å svelgja. 

-Nei, ropte eg. -Nei, nei, nei!

Oppvaking

Han grynta.

Eg slapp alle lappane og sprang bort til han. Han låg fastspent i meisen og såg opp på trekronene. Eg løyste han så forsiktig eg kunne og satte han på fanget.

Korleis var luktene?

Eg snudde på lappen igjen. På andre sida var det blankt.
"Korleis var luktene?" Kven har skrive det? Til kven? Skrifta var nestan litt barnsleg. Lappen var liten og kvit. Den kunne ikkje vera så gammal. Var ikkje særleg prega av tida ute i ein skog.