Ut

Han sklei ut med krum rygg og kraftige skuldre. Såg irritert og undrande rundt seg. Det kom nokre skrapande, små kråkelydar ut av han.
Du store Gud!
Det var han.

Utvegen

Ho trakk pusten. Djupt, djupt. Så djupt som eg aldri trudde det gjekk an å trekka den. Så bles ho opp to store hamsterkinn. Overtenna beit seg fast i underleppa. Augene igjenknytte. Hendene hennar kvitna då dei knytte seg rundt to handtak. Ho spente heile kroppen. Andletet hennar blei raudare og raudare. Til det var blodraudt. Nei, blåraudt.

Harmageddon

Det kom i bølger. Buldrande. Brakande. Heile skjukehuset rista og skaka. Så roa det seg litt ned. Ho pusta. Fort. Så bygde det seg opp igjen. Handa hennar greip tak i t-skjorta mi. Ho reiv og sleit. Fillerista meg. Brølte.

På veg

-Oooooooooooooooooooohhhhhhh........
Handa hennar hang fastlåst i handtaket på bilen. Kroppen hannar halvvegs sat, halvvegs låg i setet.
Vegen var mørk. Bilen summa jamnt.

Tida inne

Eg hadde stått opp igjen. Såg ut morgonvindauget. Det var ikkje mykje nytt å sjå.
Herregud! Å vera borte frå jobben ei veke innebar berre ein ting; Det låg eit hav av uferdig arbeid framfor meg.