Samtalen

-Så det har altså skjedd, sa han. Det var ikkje reint lite.
Eg studerte hendene mine. Dei låg i fanget. Den eine tommelen skrapa mot neglen på den andre peikefingeren.

Heime

Han var stille der bak medan me køyrde. Sat i eit nytt og sikkert barnesete. Kona mi sat òg bak. Var stadig og sjekka om alt var i orden. Det var så vidt eg fekk henne ut av sjukehuset. Først ville ho skifte bleie. Så gi han meir melk. Så skifte bleie igjen. Så gi meir melk igjen. Slik haldt ho på.

Belønning

-Kan du henta litt saft, spurte ho.
Eg gjekk ut på kjøkkenet på sjukehuset og fant fram. Gul saft. Litt kake.
-Eg trur han har bæsja. Kan du skifte bleie på han?

Reparasjon

Ho låg bleik i senga. Sjefen låg og sov i ei lita seng med glasvegger. Lyset frå vindauget var haustvinterleg og bleikt det òg. Eg sat ved fotenden ved eit lite bord og togg på ei brødskive.
Sjukesøstra kom inn.