Våren og skogen

Så var det å skjæra opp esker. Lesa i bruksanvisningar. Skru. Skru og skru. Det var så endelaust. Digre, upakka esker låg og venta på å bli opna slik at innhaldet kunne velta ut og bli skrudd.

Nye ting

Huset var tomt. Det var rett nok fullt av esker. Men det var tomt. Alt ein moderne familie måtte ha for å overleva. Det var ikkje der. Ikkje ein matbit. Ingen elektriske apparat. Ikkje ein stol å sitja på. Ikkje ei seng å sova i. Huset var eit tomt skal, der me ikkje ville overleva lenge.

Huset

Me helsa på ein smilande mann. Han som skulle selgja huset til oss. Han haldt armen inn mot den opne døra. Inviterte oss inn. Der inne var det allereie stabla eit lass med flytteesker, som var transportert i førvegen. Han viste oss rundt. Forklarte oss det eine og andre.

Huset i skogen

Me svinga til slutt av. Klarte å slita oss laus frå trailarar, salt og søle. På denne vegen til Helvete.
Historia vår kunne ha blitt ganske annleis om me hadde fortsatt på den vegen. Men det var ikkje dit me skulle.

Demonske trailararar

Ein mann sprang omkring i restauranten med ein cd. Han fann nokon frå betjeninga, forklarte og gestikulerte. Like etter ljoma "Gratulerer med dagen" ut på eit framandt språk.

Reise

Så køyrde me. Utan å sjå oss tilbake. Utan å kjenna etter. Svinga til venstre. Og køyrde. Lenger og lenger vekk.
-Eg synes eg kjenner eit spark, sa ho.