Det var ein veg som viste det same kvar dag. Etter kort tid gjekk eg lei. Av det halvmørke landskapet. Av den store bussen med trøtte lydar. Og dei få folka som sat spredt, med trøtte andlet.
Det var mørkt ute og stille inne. Tidleg på morgonen. Radioen summa i bakgrunnen. Resten av huset sov. Eg stod med brødkniven og skar nokre brødskiver til ein matpakke.