Venterommet

Nokon sat og såg framfor seg med eit tomt, alvorleg blikk. Nokon hadde andletet vendt ned i eit gammalt vekeblad. Ein unge sat på fanget til mora si og skreik. Mora rugga barnet og hadde det same tomme, alvorlege blikket. Ein gammal mann hosta utan stans ned i armen sin.

Solklem

Eg lirka ryggvirvlane på plass, ein etter ein. Klarte å kravla meg ut av sofaen. Kveldssola prøvde å sprengje seg inn i stova. Eg skugga handa for andletet og gjekk ut på kjøkenet.
Ho stod med ryggen til ved kjøkenvasken. Haldt i ein tallerk.

Skuggeangrep

Kveldssola skar inn gjennom vindauget. Laga lange skuggar langs veggane. Eg låg på sofaen og såg nyhenda på fjernsyn. Bombene small der borte ein stad. Nokre born sprang gjennom støvete gater og skreik.
Eg høyrde tunge skritt opp trappa. Kona hadde lagt den vesle. Ho gjekk bort til middagsbordet. Lyden av tallerkar, gaflar og knivar som blei samla saman.

Ved middagsbordet

Ettermiddagssola blinka mellom trea. Skuldrene verka av den tunge ryggsekken. Eg pusta over sykkelen på den harde landevegen. Ein bil kom bak og pressa seg mellom meg og ein møtande bil.

Utanfor jobben

Eg sleit meg ut av kontoret og ut av jobben. Eg såg opp. Blått. Vårleg ettermiddag.
-Jaja, du syklar i dag òg.
Eg snudde meg. Kollegaen kom ut døra og smilte.

Utanfor klienten

Eg kjende små stråler av varme frå vårsola der utanfor. Fuglar som sang. Eg meiner det var den lyden eg høyrde. Eg skreiv litt meir på datamaskinen min medan ho snakka.

Klienten

-Det er ein klient som treng nokon å snakke med, sa mellomsjefen til meg. Han stod i døropninga og lente eine handa på dørkarmen.
-Ein klient, spurte eg og snudde meg vekk frå datamaskinen.

Farleg tusseveg

Tusseguten sprang lett og ledig bortover skogsstien. Hoppa over trestammar. Dukka under kvister. Tussegrisen pusta tungt medan dei korte beina hans trava etter.

Tussevår

Tusseguten vakna av ljoset i andletet. Han såg rundt seg. Alle brørne hans var gått på arbeid tidleg om morgonen. Han høyrde tussemor og tussefar som småprata. Borte i ein mørk krok låg Tussegrisen og snorka.

Det stille rommet

-Pappa? 

Det kom brått frå etasjen under. Den vesle hadde vakna. Eg smilte orsakande til kona mi, la frå meg kniv og gaffel og gjekk ned trappa.

Sein middag

Eg trødde forbi nokre nabohus inni skogen. Ein av naboane hadde laga ei lita snølykt som blinka oppmuntrande framfor huset. Eg svinga opp til huset vårt.

Heim frå jobb

Eg hadde sendt ei melding til kona og spurt om det var greitt at eg jobba litt ekstra. Det var det. Kollegaene reiste seg frå arbeidspultane rundt meg, pakka sakene sine, smilte og sa "god middag". Eg svarte "god middag" og smilte tilbake. 

Jobb

-Nei, men, har du sykla i dag òg?
Kollegaen kom bak meg. Sykkelen var parkert. Eg opna døra til jobben, framleis med sykkelhjelm og refleksvest på. Og ein sliten og sveitt kropp inni refleksvesten.

Vintersykkel

To veggar av mørke og snødekte grantre hang over vegen som eg sykla på. Den kalde lufta flaut inn og ut av lungene mine.

Ut

Ho satte guten ned i sofaen og la eit teppe over han. Så satte ho på barne-tv. Han fekk ei flaske med melk og ein plasttallerken med ei brødskive på. Med leverpostei. Han såg søvnig på fjernsynet.

Morgonstemning

Tida tok ein rask sving. Forbi ein mørk haust. Og så var det vinter. Eit kvitt teppe hadde endeleg lagt seg over landskapet.

Søvn

Me sov uroleg. Ho vrei på seg og eg gjorde det same. Pustane våre var raske og ujamne.

Krig

Det var forvridd metall. Knust glas. Støv og røyk. Nokon med kamera ropa om nokon trong hjelp. Men ingen svarte. I den store byen som var så nær oss. Og samstundes så fjern.
-Kva er dette, spurte kona mi. -Er det krig?

Heim

Nokre mørke skyer nærma seg. Regn dreiv over ein stad i horisonten. Men me kunne skimta huset vårt der framme.
-Nå er me snart heime, sa eg.

Telefonen

Med eitt skreik det i telefonen. Den vesle guten skvatt litt der han stod og studerte ein stubbe. Eg hadde site og sett opp på nokre daude bjørkegreiner då lyden frå telefonen skar gjennom lufta.

Venting

Eg kikka bort på telefonen. Ingen hadde prøvd å ringa. Og batteriet på telefonen byrja å gå mot slutten.

Tussemor og tussefar

-Sjekka du at halane var godt bundne saman, spurte tussemor, der ho sat på stubben sin.
-Jada, svarte tussefar og satte seg. Han pusta tungt.

Vesletussen

Det var blitt seint på kveld hos skogstussane. Alle brørne, små og store hadde lagt seg. Nokre vrei seg litt. Nokre pusta tungt.

Mørke

Det mørkna. Så merkeleg mørkt på denne tida av året. Pusten reiv i halsen medan eg klatra oppover den bratte stien. -Åi-åi, sa han bak.

Retrett

Akkurat i det to av fingrane mine var på veg inn i munnen hans. Så skunda han seg til. Å svelgja. 

-Nei, ropte eg. -Nei, nei, nei!

Oppvaking

Han grynta.

Eg slapp alle lappane og sprang bort til han. Han låg fastspent i meisen og såg opp på trekronene. Eg løyste han så forsiktig eg kunne og satte han på fanget.

Korleis var luktene?

Eg snudde på lappen igjen. På andre sida var det blankt.
"Korleis var luktene?" Kven har skrive det? Til kven? Skrifta var nestan litt barnsleg. Lappen var liten og kvit. Den kunne ikkje vera så gammal. Var ikkje særleg prega av tida ute i ein skog.

Papirlappen

Kanskje eg skulle ta han med langt inn? Inn til det innerste? Eg hadde jo ennå ikkje vore der. Kanskje dette var rette tida?

Skogstur

-Kan du ta han med ut ein tur? Eg hadde så mykje å gjera.
Eg kledde på han. Han vrei seg som ein orm medan det stod på. Eg satte han opp i ein bæremeis og løfta han opp på ryggen.

"Daiapp" i morgonsol

Me satte opp døra til verandaen. Klar morgonluft og fuglesang strauma inn i stova. Grønt og nytt liv. Blå sommarhimmel. Brødet var nybakt. Kaffen nykokt. Til og med nykokte egg stod klare.

Draumelandet

-Jøss! Ligg du her og søv?
Eg rykka opp frå sofaen. Såg rundt meg. Sjefen sat på golvet og leika med nokre klossar.

Fjernt syn

Nokre menn stod på scenen og sang om at nokon fekk igjen pengar på skatten. Og brukte desse pengane på nye pupper. Så var det ein gammal mann som stod og sang saman med ei ung jente på ei strand.

Morgonsjokk

Eg sveva med lange hopp over den mjuke mosen. Laga små piruettar. Tok lett sats og flaut oppover langs furustammen.
Så kom eit brått og uventa skrik.

Kveldstankar

-Så fint det er, sa ho.
Ho hadde kome ut på verandaen. Stod og såg utover.
-Var den bra, den engelske krimmen, spurte eg.

Kveld

Eit år hadde gått. Og meir enn det. Den første skikkelege sommardagen hadde kome. Eg var seint heim frå jobb. Sjefen, som hadde nådd å bli endå meir sjef, låg og sov.

Samtalen

-Så det har altså skjedd, sa han. Det var ikkje reint lite.
Eg studerte hendene mine. Dei låg i fanget. Den eine tommelen skrapa mot neglen på den andre peikefingeren.

Heime

Han var stille der bak medan me køyrde. Sat i eit nytt og sikkert barnesete. Kona mi sat òg bak. Var stadig og sjekka om alt var i orden. Det var så vidt eg fekk henne ut av sjukehuset. Først ville ho skifte bleie. Så gi han meir melk. Så skifte bleie igjen. Så gi meir melk igjen. Slik haldt ho på.

Belønning

-Kan du henta litt saft, spurte ho.
Eg gjekk ut på kjøkkenet på sjukehuset og fant fram. Gul saft. Litt kake.
-Eg trur han har bæsja. Kan du skifte bleie på han?

Reparasjon

Ho låg bleik i senga. Sjefen låg og sov i ei lita seng med glasvegger. Lyset frå vindauget var haustvinterleg og bleikt det òg. Eg sat ved fotenden ved eit lite bord og togg på ei brødskive.
Sjukesøstra kom inn.

Ut

Han sklei ut med krum rygg og kraftige skuldre. Såg irritert og undrande rundt seg. Det kom nokre skrapande, små kråkelydar ut av han.
Du store Gud!
Det var han.

Utvegen

Ho trakk pusten. Djupt, djupt. Så djupt som eg aldri trudde det gjekk an å trekka den. Så bles ho opp to store hamsterkinn. Overtenna beit seg fast i underleppa. Augene igjenknytte. Hendene hennar kvitna då dei knytte seg rundt to handtak. Ho spente heile kroppen. Andletet hennar blei raudare og raudare. Til det var blodraudt. Nei, blåraudt.

Harmageddon

Det kom i bølger. Buldrande. Brakande. Heile skjukehuset rista og skaka. Så roa det seg litt ned. Ho pusta. Fort. Så bygde det seg opp igjen. Handa hennar greip tak i t-skjorta mi. Ho reiv og sleit. Fillerista meg. Brølte.

På veg

-Oooooooooooooooooooohhhhhhh........
Handa hennar hang fastlåst i handtaket på bilen. Kroppen hannar halvvegs sat, halvvegs låg i setet.
Vegen var mørk. Bilen summa jamnt.

Tida inne

Eg hadde stått opp igjen. Såg ut morgonvindauget. Det var ikkje mykje nytt å sjå.
Herregud! Å vera borte frå jobben ei veke innebar berre ein ting; Det låg eit hav av uferdig arbeid framfor meg.

Betre

Eg hadde overlevd. Og livet var ikkje så verst, i grunnen. Eg hadde vent meg til at jobben og resten av verda fekk segla sin eigen sjø. Det var ein rusande tanke. Å berre ta omsyn til seg sjølv.

Sjukare

Pusten. Den gjekk inn og ut. Først gjekk den inn. Og så strauma den sakte ut igjen. Og slik gjekk det. Taket låg over meg. Senga under meg. Papirtørkle, brukte og ubrukte låg på puta ved sida av meg. Ei mugge med varm saft stod på golvet.

Sjuk

Så var det morgon igjen. Eg stod opp ekstra tidleg. Så tidleg at ingen andre kunne ha stått opp. Eg ville koma litt før på jobben. Slik at eg fekk førebudd meg litt ekstra.

Tilbake

Det var seint då eg tok bussen heim igjen. Eg såg på landskapet som segla forbi bussvindauget nok ein gong. Det hadde ikkje endra seg særleg sidan sist.

Kafè

Det summa rundt meg. Frå folk som sat rundt borda, med kaffekoppar og tebrød. Og travle menneske som hasta forbi kafèen med handleposar. Summinga sirkla rundt og rundt. Oppover og oppover mot taket høgt der oppe, i det svære kjøpesenteret.

Elektroniske ting

Det var ei anna side ved dette kjøpesenteret. Det hadde ei mengd med forretningar som selde elektroniske duppedingsar og ting.